Küçük bir iletişim çatışmasının kenarından dönüldüğü belirtilmelidir. Her iki taraf da doğru zamanda, doğru benlik durumlarından iletilerde bulunarak çatışmasız bir iletişime dönmüş bulunmaktadır. Önceki sayfada çalışmayı hazırlayan, çalışmayı değerlendirene ananbaba benlik durumundan bir uyarıda bulunmuştur. Çalışmayı değerlendiren de bu uyarıya uslu çocuğun benlik durumunu kullanarak yanıt vermiş ve olası bir iletişim çatışması önlenmiştir.

Bu noktada Dökmen'in yapıtında eleştirilmesi gerektiği düşünülen bir noktadan bahsedilmek istenmektedir. Dökmen yapıtında, Transaksiyonel Analiz çalışmalarından hereketle Empati kuramını açıklamakta ve tüm kitap boyunca aynı noktaya varan örnekler üzerinde durmaktadır. Gerek verilen tiyatro ve masal örneklerinde, gerek konuyu açıklamak üzere değinilen diğer örneklerde aynı sorunlar sürekli tekrar edilmektedir. Gereğinden fazla yapılan bu tekrarlar okuru sıkabilir. Empati kuramını irdeleyen bir yapıtta yazarın okuyucunun anlayış eşiğini bu derecede yüksek farzetmesi, anlama ve kavrama eşiği öngörülenden daha düşük olanlar (kavrama gücü daha yüksek olan okurlardan söz edilmektedir) üzerinde sıkıntı yaratabilir. Bunu yazarın kavrayabilmesi ve  vermek istediği düşünceyi daha öz bir biçimde sunması daha olumlu olurdu.

Bölümle ilgili yorumlar:

Yorum 1: Üstün Dökmen’in örneklerinde fazla tekrara gittiği düşüncesi paylaşılmamaktadır. Çalışmayı hazırlayanın bu düzeyde bir eleştiri getirebilmek için ne yeterli bilgiye, ne de yeterli kavrayışa sahip olduğu düşünülmektedir.

Yorum 2: Çalışmayı hazırlayanın, çalışmayı değerlendireni çocuk yerine koyması katlanılamaz bir durumdur.